Nieuws

We dachten al, wat zit die Ed daar te doen, daar beneden op het muurtje ?
Bleken we opeens een privé-colomnist te hebben.......



Heleen en Thomas

Waren de twee vorige manuscripten uit Reillanne gewijd aan de freule Dorothea Ferkranus-van Donselaar (hierna te noemen Doortje), thans is het tijd om de blik te richten op haar gevolg, Heleen van Donselaar en Thomas Ferkranus.

Thomas deed in een vorig leven in Nederland iets heel anders. Ik weet niet meer precies wát hij deed, maar het was niet niks en had te maken met personeelszaken. Wat daarvan is blijven hangen ervaren wij nog iedere dag: je hoeft Thomas niets wijs te maken over jezelf. Hij doorziet je al voordat je je mond opengedaan hebt; hij weet aan de houding die je aanneemt welke onbenullige vraag er op hem afkomt over aard en omvang van zijn project. Om je in je waarde te laten kijkt hij vervolgens peinzend voor zich uit alsof hij nog nooit zó´n intelligente opmerking over de bouwtechnische en monumentale aspecten van freule´s residentie heeft gehoord.
Met dezelfde deskundigheid als waarmee Thomas een niet-dragende Franse muur dragend maakt, met dezelfde vanzelfsprekendheid als waarmee hij een zwevend plafond houvast geeft, nieuwe bedrading of leidingen aanlegt, een complete wand verplaatst of een schele deur weer recht doet ogen, met dié ijzeren discipline brengt hij ook de lege flessen van de chambres d´hôte en de gite naar de glascontainer en verzorgt hij iedere morgen het welhaast exclusieve ontbijt. Het ontbijt is zo overvloedig, dat het eitje met alle soorten van dierenliefde wordt afgestaan aan Doortje. Thomas weet dat niet denk ik, omdat wij altijd en stelselmatig zeggen dat het eitje van hedenmorgen alle andere eieren van de afgelopen dagen én van vorig jaar overtreft. In die zin
is Thomas goedgelovig. In alle andere zinnen niet, anders zou bijvoorbeeld een bouwkundig verschil van mening met de buren over een muur met een wankele reputatie niet in zijn voordeel zijn bijgelegd.

Over Heleen van Donselaar kan ik kort zijn, maar ik doe het niet.
Heleen komt uit het onderwijs. Ik merk dat omdat ik zelf te maken heb met het overbrengen van kennis. Intuïtief herken ik iets in haar; anders gezegd, ik weet het ook altijd beter. Als er nieuwe bewoners komen, dan zet Doortje Heleen in. Eigenlijk al daarvóór, want er komt heel veel kijken bij het inkwartieren van vakantiegangers, geloof me!
Heleen verzorgt de introductierondleiding en vertelt de bewoners waar ze allemaal in mogen, wat ze allemaal mogen gebruiken en vooral ook hóe. Wat ze niet mogen staat wel in het keurig opgestelde reglement.
De specifieke eigenschap van Heleen is, dat zij iets op een hartelijke en plezierige manier uitlegt, terwijl de ondertoon in haar betoog de oplettende nieuwkomer erop attendeert dat hij potverdomme ook in La Douce France de regels zal naleven. En zo moet het eigenlijk, regels moeten streng en duidelijk zijn. Anders wordt het in zootje in Frankrijk, en meer speciaal in de verblijven van Doortje. Heleen bevestigt deze stelling door bijvoorbeeld zélf tussen de organisatorische en administratieve werkzaamheden door de was te verzorgen voor haar gasten. Het past misschien niet bij haar functie, maar regel één voorziet in het welbevinden van die gasten.
De doctrine van Doortje begint vruchten af te werpen; de groei en de vervolmaking van het fantastische project in Reillanne gaan onverminderd door. In tegenstelling tot Thomas is Heleen doorlopend enthousiast; soms denk ik dat het goed zou zijn om Heleen eens op de automatische piloot te zetten. Maar dat is natuurlijk ondenkbaar; een automatische piloot kent geen geestdrift.

Thomas, genie en doener; Heleen, de aanjager, de drijfveer, de vliegende gastvrouw; Doortje, de toezichthoudster, de bindende factor, de stille kracht, het ijkpunt voor iedereen die mens en dier liefheeft; zij drieën zijn het bedrijf achter het bordje ´Chambre d´hôte´ aan de Rue Daniël Reynaud te Reillanne.

Ed Driever 2008



Bedankt Ed, wij zijn er hartstikke content mee....

Meer over Ed Driever en z´n columns is te vinden op bureau-archi-tekst.nl